Tipu | grupu étnicu históricu |
---|---|
Xeografía | |
Estáu | Antiguu Exiptu |
Los blemios (n'exipciu antiguu: brhm; en griegu: Βλέμμυες Blemmyes o Βλέμυες Blemyes, llatín blemmyæs o blemmytæ), tamién conocíos como blemitas o bleminges, fueron un antiguu pueblu primeramente nómada, qu'habitó dende'l segundu mileniu e. C. hasta'l sieglu V d. C. primeramente na Baxa Nubia. Los blemios terminaron per mover se socesivamente a les rexones montascoses del desiertu oriental del Alto Exiptu y l'Alta Nubia, y asina pudieron apoderar el Dodekaschoinos (Dodecascoenus en llatín).
Mientres el so periodu d'apoxéu, na dómina del Imperiu blemio, paez haber evidencies de que siquier una parte d'ellos (los cuadros alministrativos)[1] se sedentarizaron. Nesi periodu la so capital en Khalābsha mientres los sieglos III y IV, y en Shimalo (anque esti últimu nome podría ser el de Kalābsha en llingua blemia) mientres el sieglu V.
Son l'orixe del mitu sobre un pueblu fantásticu d'homes acéfalos conocíos como blemias.